Saraya Yapılan Mescid

İmâm-ı a’zam­ Ebû­ Ha­nî­fe­nin­ öğrencisi İmâm-ı Ebû­ Yusuf “rah­me­tul­la­hi­ aleyh”,­ Hâ­run­ Re­şîd­ zamanın­da­ kadı­ idi.­ Bir­gün Hâ­run ­Re­şî­din­ ya­nın­dayken,­ bir ­kim­se ­di­ğe­rin den ­dava­cı ­ol­du. Hâ­run­ Re­şî­din­ ve­zî­ri­ de,­ ben­ şâ­hi­dim­ de­di.­ İmâm-ı Ebû­ Yû­süf, ve­zî­rin­ şâ­hid­li­ği­ni­ ka­bûl­ et­me­di.­ Ha­lîfe,­ ni­çin­ ve­zî­rin­ şâ­hid­li­ği­ni ka­bul ­et­mi­yor­sun, ­de­di. İmâm,­ bir­ gün­ ona ­iş ­bu­yur­muş­du­nuz. ­O da­ si­ze,­ ben­ si­zin ­ku­lu­nuz, ­kö­le­ni­zim­ de­miş­di. Eğer ­doğ­ru­ söy­le­diy­se, ­kö­le­nin ­şâ­hid­li­ği­ mak­bûl­ de­ğil­dir. ­Ya­lan ­söy­le­diy­se,­ ya­lan­cının şâ­hid­li­ği ­de ­din­len­mez­, bu­yur­du. ­Ha­lî­fe, ­ben ­şâ­hid­lik eder­sem,­ ka­bûl ­eder ­mi­sin? ­de­di. ­Hayır,­ et­mem ­bu­yur­du. ­Ni­çin?­ de­di. ­Sen ­na­mâ­zı ­ce­maatle kılmıyorsun, ­bu­yur­du.­ Hâ­run­ Re­şîd­, ben ­müs­li­mân­ların iş­le­ri ile­ meş­gu­lüm­ de­di.­ İmâm,­ Hâ­lı­ka­ tâ’atın­ ol­du­ğu­ yer­de,­ mah­lû­ka­ itâ’at­ edil­mez­ bu­yur­du.­ Ha­lî­fe,­ doğ­ru­ söy­lü­yor­sun de­di­ ve­ se­râ­yın­da­ mes­cid ­ya­pıl­ma­sını ­em­ret­di.­ Mü­ez­zin ­ve ­imâm ta’yîn­ edil­di ­ve ­on­dan ­son­ra ­na­mâ­zı hep ­ce­mâ’at ­ile ­kıl­dı.